Nocy św. Jana i zgłębienie tradycji w Muzeum Wsi Lubelskiej. Zdjęcia

Podczas Nocy św. Jana na zwiedzających czekały liczne stanowiska poświęcone dawnym ludowym zwyczajom i wierzeniom świętojańskim. Goście mieli okazję samodzielnie wykonać wianki oraz nauczyć się tradycyjnych pieśni sobótkowych, które są nierozerwalnie związane z kulturą naszego regionu. Było to nie tylko spotkanie z historią, ale również praktyczne warsztaty, które pozwalały na bezpośrednie doświadczenie ludowych obrzędów.

Z myślą o najmłodszych uczestnikach wydarzenia, lubelski skansen przygotował specjalne miejsce, gdzie dzieci mogły poznać baśń o cudownym kwiecie paproci. Ta opowieść, pełna magii i tajemnicy, wprowadziła maluchy w atmosferę nocy świętojańskiej. Dzieci miały także okazję wykazać się swoimi talentami plastycznymi, uczestnicząc w różnych kreatywnych aktywnościach.

Popołudnie w skansenie umiliło widowisko obrzędowe „Wilia św. Jana” w wykonaniu Zespołu Obrzędowego z Hańska. Przedstawienie odbyło się przy Zagrodzie z Janiszowa i przyciągnęło liczne grono widzów. Zespół zaprezentował tradycyjne obrzędy i zwyczaje, które od wieków towarzyszą obchodom świętojańskim, dostarczając publiczności niezapomnianych wrażeń artystycznych.

Kulminacyjnym punktem wieczoru było wspólne śpiewanie z Zespołem Śpiewaczym „Rola” z Motycza. Spotkanie przy Zagrodzie z Janiszowa stało się doskonałą okazją do integracji i wspólnego celebrowania święta w atmosferze radości i wspólnoty. Uczestnicy mogli zanurzyć się w dźwiękach ludowej muzyki i poczuć jedność z tradycją.

Noc Świętojańska to dawne, słowiańskie święto wiązano z letnim przesileniem Słońca. Jego głównymi bohaterami były kiedyś żywioły: wody i ognia. Wierzono, że mają one oczyszczającą moc. To było również święto miłości, płodności, słońca i księżyca, ale także... czas walki dobra ze złem.

Podczas wigilii św. Jana zebrane zioła (liście łopianu, gałązki czarnego bzu, rozchodnik, jaskier czy dziewannę), które nie zostały spalono w ogniskach, zabierano do domów. Zatykano je w strzechy chat, obór i stodół. Wierzono w ich magiczną moc. Miały chronić mieszkańców.